បើនិយាយពីការវិនិយោគ គឺយើងសំដៅដល់ការចំណាយដើមទុន ទាំងប្រាក់កាស ពេលវេលា កម្លាំងកាយចិត្ត ឬការខិតខំប្រឹងប្រែង ដែលយើងរំពឹងថានឹងទទួលបានផលចំណេញត្រឡប់មកវិញនាពេលអនាគត។ ហេតុនេះ បើយើងគិតថាចំណាយលើការសិក្សាជាការវិនិយោគ លុះត្រាតែវាពិតជាស្របទៅតាមអត្ថន័យនៃការវិនិយោគដែរ។
យើងនឹងលើកយកចំណុចខ្លះៗខាងក្រោមនេះមកពិចារណាថាការសិក្សាអាចចាត់ទុកជាការវិនិយោគឬទេ។
១. ចំណាយថវិកា
ដូចគ្នាទៅនឹងការណ៍ដែលអ្នកវិនិយោគបណ្ដាក់ទុនទៅលើអាជីវកម្មដែរ ការសិក្សាទាមទារឱ្យអ្នកត្រូវចំណាយថវិកា ទាំងថ្នាក់វិទ្យាល័យក្ដី ថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យក្ដី រាប់ទាំងចំណាយលើសម្លៀកបំពាក់ សម្ភារសិក្សាជាដើម។ រីឯក្ដីរំពឹងនៃផលចំណេញដែលចង់បានត្រឡប់មកវិញ គឺក្រោមរូបភាពជាចំណេះដឹង ចំណេះវិជ្ជា និងជំនាញ ហើយអាចយកទៅបង្កើតចំណូលវិញបាន ស្របពេលដែលការបណ្ដាក់ទុនវិនិយោគមានក្ដីរំពឹងទទួលត្រឡប់មកវិញជាសាច់ប្រាក់។
២. ចំណាយពេលវេលា
ដូចគ្នានឹងការវិនិយោគ ផលចំណេញពីការសិក្សាក៏ត្រូវការពេលវេលាទើបអាចទទួលបានផលចំណេញមកវិញ។ ដោយជាក់ស្ដែង យើងដឹងហើយថាទម្រាំតែរៀនចប់ទទួលបានសញ្ញាប័ត្របឋមភូមិ យើងត្រូវចំណាយពេល ៩ឆ្នាំ ឬទាល់តែរៀនចប់ថ្នាក់ទី៩ ហើយត្រូវចំណាយពេល៣ឆ្នាំទៀត ឬលុះត្រាតែចប់ថ្នាក់ទី១២ ទើបអាចសម្រេចបានកម្រិតសិក្សាទុតិយភូមិ (និយាយនេះបើអត់ត្រួតថ្នាក់ទេ)។ តែបើចង់បន្តសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រទៀត អ្នកត្រូវចំណាយពេល ៤-៥ឆ្នាំបន្ថែមទៀត។
៣. ផលចំណេញ
នៅពេលយើងចំណាយពេលវេលា ថវិការបស់យើងទៅលើរបស់អ្វីមួយ យើងរមែងមានក្ដីរំពឹងផលចំណេញណាមួយត្រឡប់មកវិញ។ សម្រាប់ការវិនិយោគលើអាជីវកម្ម យើងរំពឹងថានឹងទទួលបានផលចំណេញជាទឹកប្រាក់ឬគុណតម្លៃនៃការវិនិយោគត្រឡប់មកវិញ ស្របពេលដែលការសិក្សាហុចផលត្រឡប់មកវិញក្រោមរូបភាពជា ឱកាសការងារ ប្រាក់ចំណូលសមរម្យ ឬជួយដល់សេដ្ឋកិច្ចជាតិផង ហើយអ្នកនឹងក្លាយជាធនធានសំខាន់មួយសម្រាប់ប្រទេសជាតិអ្នក។
ចំណុចទាំងនេះហើយ ទើបយើងហ៊ាននិយាយបានថា ការសិក្សាក៏អាចចាត់ទុកបានជាការវិនិយោគដែរ។ រីឯផលចំណេញវិញ វាក៏អាស្រ័យលើការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងម្នាក់ៗផងដែរ ដើម្បីទទួលបានផ្លែផ្កាអំណោយផល តិចច្រើន តូចធំ ទៅតាមដើមទុនដែលយើងបណ្ដាក់ទៅ៕ តែកុំភ្លេចចូលរៀនផងណា៎!
ចុចទីនេះស្វែងយល់បន្ថែមពី: មានត្រឹមសញ្ញាបត្រគ្រប់គ្រាន់ហើយមែនទេ?
